Olmaz

Bazen ''olmaz'' en güzel şeydir.

İnsani duyguları ortaya çıkarır.

Olmaz'a çarpınca insan içine döner, gerçeğine.

İçindeki derin duygulara.

Neden olmaz?

Neden olmamalı?

Olmaz erdemlidir.

Sahicidir.

Olur önce olabilir, sonra ilerleyen zamanlarda belki olmazdır.

Şaşırtır, hayal kırıklığına uğratır insanı.

Ama olmaz gerçektir.

Duvardır çarparsın.

Merttir.

Dürüsttür.

İnsan olmazlara çarpa çarpa büyür,

Kırılır, dökülür, çatlar belki ama tıpkı eski bir kırık, çatlamış vazonun verdiği enfes yaşanmışlık hissi kalır dilinde yüreğinde.

Sen olsaydın yapmazdın.

Ama ben yaptım.

Hep ilk adımı ben attım.

Hep sorunları ben çözdüm.

Hep verici olan bendim.

Neden peki?

Seni çok sevdiğimden mi?

Sanmam.

Değerli olmak istedim.

Şu dünyadaki bir kişi için bile olsa değerli olmak istedim.

Hep verirsem çok alırım sandım.

Çok sevilirim sandım.

Hep vererek çok sevgiyi satın almak istedim ama olmadı.

Şu dünyada bir kişi bile beni sevemez miydi?

Benim için bir adım atamaz mıydı?

Benim için bir sorun çözemez miydi?

Ben yaptım ama...

Sen olsaydın yapmazdın...